Als rode draad door mijn leven wil ik mensen helpen. Als kind hielp ik altijd de andere kinderen uit de klas met hun werkjes.

In de tijd dat ik studeerde voelde ik enorm veel druk, van familie, vrienden, klasgenoten en vooral van mijzelf. Ik moest de beste studie kiezen om zo een goede baan te vinden en genoeg geld te verdienen. Tijdens de studie bijles geven, in commissies en besturen aan de slag en daarnaast ook nog sporten en sociaal doen. Als ik er nu aan terugdenk kan ik niet meer geloven dat mijn leven ooit zo was. Zoveel MOETEN.

Na mijn studie stortte ik in. Ik moest een manier zoeken om de rust in mijn leven terug te vinden en om alleen nog maar dingen te doen die ik zelf echt leuk vind. Ik kreeg angst en paniekaanvallen op momenten dat ik in grote gezelschappen was. Zelfs als ik naar een voetbalwedstrijd ging kijken, wat ik het allerleukste vind, was ik onderweg in de auto zo hard aan het huilen omdat ik bang was dat ik ziek zou worden en dat iedereen mij dan stom zou vinden.

Nee zeggen tegen feestjes, nee zeggen tegen mensen die niet meer in mijn leven pasten en nee tegen alles wat ik eigenlijk helemaal niet zo leuk vond. Dat is wat ik moest doen om mezelf verder te brengen.

Zo besloot ik naast mijn procesmanager baan een opleiding coaching te gaan doen, vooral omdat IK er zo naar uitkeek. Ik wist dat alles wat ik zelf geleerd heb gedeeld moest worden. Nu breng ik alle inzichten die ik zelf heb gehad met liefde over aan mensen die hier nog midden in zitten.

Ik breng in mijn leven graag een mix van praktijkgericht aanpakken én mindful voelen. Stilstaan bij wat je voelt, wat jouw patronen zijn, welke stemmetjes jou tegenhouden en dan volop naar de toekomst kijken en aanpakken!